पुणे: लिव्हर ट्रान्सप्लांटनंतर पती-पत्नी दोघांचाही मृत्यू; शहरातील सह्याद्री हॉस्पिटलमधील धक्कादायक घटना – व्हिडिओ
यकृत प्रत्यारोपणानंतर दुहेरी मृत्यू : जबाबदारी कोणाची?
पुण्यातील सह्याद्री रुग्णालयात घडलेली दुर्दैवी घटना केवळ एका कुटुंबावर नव्हे तर संपूर्ण समाजावरच प्रश्नचिन्ह उभे करणारी आहे. गंभीर आजाराने ग्रस्त असलेल्या बापू कोमकर यांना वाचवण्यासाठी पत्नी कमिनी कोमकर यांनी स्वतःचे यकृत दान केले. पण, या महान त्यागानंतर फक्त काही तासांतच पतीचा आणि सहा दिवसांनी पत्नीसुद्धा मृत्यू झाला. त्यामुळे ‘जगण्यासाठी केलेला प्रयत्न मृत्यूचे कारण कसा ठरला?’ हा प्रश्न उपस्थित होतो.
नातेवाइकांचा आरोप सरळ आहे — “रुग्णालयाने हलगर्जी केली.” डॉक्टरांनी केवळ ५ टक्के धोका असल्याचे सांगितले, मग १०० टक्के हानी कशी झाली? कमिनी कोमकर या पूर्णपणे निरोगी होत्या, तरी त्यांचे निधन का झाले, याचे उत्तर वैद्यकीय मंडळींकडे आहे का?
पहा व्हिडिओ
रुग्णालयाची भूमिका नेहमीचीच — “लिव्हर ट्रान्सप्लांट ही अतिशय जटिल शस्त्रक्रिया आहे, रुग्ण उच्च जोखमीचा होता, सर्व प्रोटोकॉलनुसार उपचार केले.” म्हणजे मृत्यूचे ओझे फक्त नशिबावर ढकलून रुग्णालय सुटकेचा श्वास घेणार का?
खरं तर, कोमकर कुटुंबाने उपचारासाठी घर गहाण ठेवले. पत्नीने जीव धोक्यात घालून पतीला वाचवण्याचा निर्णय घेतला. पण शेवटी दोघेही गेले. मागे राहिला तो २० वर्षांचा मुलगा आणि सातवीत शिकणारी मुलगी — ज्यांचे आयुष्य एका क्षणात उद्ध्वस्त झाले.
प्रश्न असा की —
- अशा मोठ्या शस्त्रक्रियेत धोका केवळ कागदोपत्री सांगून डॉक्टर जबाबदारीतून सुटतात का?
- ‘५ टक्के धोका’ सांगणारे डॉक्टर रुग्णालयीन वास्तवात ‘१०० टक्के मृत्यू’ कसा झाकणार?
- दात्यांच्या सुरक्षेसाठी असलेले वैद्यकीय प्रोटोकॉल खरोखर काटेकोर पाळले गेले का?
ही घटना केवळ कोमकर कुटुंबाची नाही; ती प्रत्येक मध्यमवर्गीय कुटुंबाची धडकी भरवणारी आहे. पैशासाठी घर गहाण ठेवणारे आणि आशेच्या भरवशावर डॉक्टरांच्या शब्दांवर विश्वास ठेवणारे सामान्य लोक जर असेच मरणार असतील, तर मग ‘उपचार’ आणि ‘व्यवसाय’ यात फरक काय उरतो?
शवविच्छेदन अहवाल येणे आणि त्यावरून कायदेशीर कारवाई होणे हे पुढचे पाऊल आहे. पण, त्याआधी सरकार आणि आरोग्य यंत्रणेने खासगी रुग्णालयांच्या उत्तरदायित्वावर लगाम घालण्याची गरज आहे. अन्यथा, “त्यागाचे बक्षीस मृत्यू” अशी शोकांतिका पुढेही घडत राहील.
